معموليترين نشانه افسردگي
معموليترين نشانه افسردگي
بارزترين و معموليترين نشانه افسردگي نوعي احساس ذهني به صورت غم و اندوه است.
ساير احساسات به صورت نااميدي و بدبيني، تنهايي و بيكسي وبيتفاوتي
و عدم علاقه به انجام امور و فعاليتهاي زندگي است. فرد ممكن است در شرايطي كه دليلي براي گريه
و اندوه وجود ندارد، دچار گريه و حزن شود و برعكس، در مواقعي كه اتفاق واقعاً غمانگيزي رخ داده است،
نتواند گريه كند. فرد افسرده ممكن است در خوابيدن مشكل داشته باشد يا صبح بسيار زود بيدار شود
و ديگر خوابش نبرد و دائماً خواب آلوده باشد و يا برعكس، پيوستهً احساس خستگي كند
و بيش از حد عادي بخوابد. فرد افسرده ممكن است اشتهاي خود را از دست داده و لاغر شود
و يا بيش از حد عادي غذا بخورد و وزنش بالا رود. او ممكن است خود را آدمي بيچاره و بيكس
تصور كند و بخاطر كمبودها و قصورهاي جزئي (و يا حتي بدون اينكه تقصيري داشته باشد)
خود را سرزنش نمايد. آدم افسرده نسبت به خودش، دنياي اطراف و آينده بدبين و نااميد است.
او علاقه خود را نسبت به پيرامون و اتفاقات و اطراف خود از دست داده و از فعاليتهايي كه قبلاً مورد
توجهش بوده لذت نميبرد. او غالباً نميتواند تصميم بگيرد و يا تصميماتي را كه گرفته است،
اجرا كند و تمركز فكرياش شديداً كاهش مييابد.
برخي از افراد افسرده ممكن است بدون اينكه واكنشهاي عاطفي حاكي
از غم و اندوه و نااميدي را از خود بروز دهند فقط دچار مشكلات جسماني همچون سردرد،
كوفتگي، دردهاي عضلاني، ناراحتي معده و اعتياد به مواد مخدر شوند. هرگاه دانشآموزي
براي مدت طولاني دچار افت تحصيلي شود و اشكالي در سيستم آموزشي و يادگيري بروز نكرده باشد،
بايستي به فكر افسرده شدن كودك بود. حتي بسياري از موارد بيش فعال بودن كودكان بدليل افسردگي پنهان ميباشد.
دکتر هلاکویی
انتشارات باهدف
دیدگاهها