مشكلات و خطرات شايع دوران نوجواني
مشكلات و خطرات شايع دوران نوجواني
مجموعه تغييرات جسمي، روحي و رواني دوران بلوغ، نوجوانان را در معرض برخي خطرات و گاهي لغزشهاي جدي و خطرناك قرار ميدهند. با شناخت اين مشكلات و خطرات و نحوة صحيح برخورد با آنها ميتوان اين مرحله پرآشوب از زندگي را به خوبي و با موفقيت پشت سرگذاشت. ما در اين كتاب به ذكر كليات مباحث مشكلات اساسي و مهم اين دوران اكتفا كرده و براي مطالعه كاملتر، توجه علاقمندان را به مطالعه ساير كتب مربوطه از همين مجموعه جلب ميكنيم.
دو ويژگي فكري طبيعي اما بالقوه خطرناك دوران نوجواني عبارتند از: خودمركزيت و تصور آسيبناپذيري خود.
خود مركزيت (Self- Centeredness): اكثر نوجوانان در اوايل بلوغ تصور ميكنند كه زير ذرهبين ديگران (خصوصاً همسن و سالان خود) هستند و به همين دليل، وقت زيادي را صرف تفكر در مورد خصوصيات ظاهري خود ميكنند و هر زماني كه فرصت دست بدهد در جلوي آينه خود را برانداز ميكنند و گاهي چيزهايي را ميبينند كه با ذرهبين نيز به سختي مورد توجه ديگران قرار ميگيرد؛ يا اينكه نوجواني ممكن است يك ساعت وقت خود را هدر بدهد تا اينكه فوكلش را 60 درجه به بالا منحرف كند و با يك قوس ملايم روي پيشانياش بياورد!؛ و يا اينكه وقتي كفش تازه به پايش ميكند براي اينكه زياد جلب توجه نكند، آن را خاكي ميكند!. تقويت اين نوع تفكر ميتواند در آينده به سوء ظن و بدبيني (Paranoia)، خودشيفتگي (Narcissism) و يا خودنمايشي (Hysteria) بيانجامد. نوجوانان بايستي توجه داشته باشند كه همانند خودشان، سايرين (خصوصاً همسن و سالانشان) نيز آن چنان مشغلة فكري دارند كه فرصت كنكاش و زير ذرهبين بردن ظاهر و رفتار ديگران را ندارند.
تصور آسيبناپذيري خود (Indestructable Self): يكي ديگر از مسئله سازترين تصورات نوجوانان اين است كه ميپندارند اولاً حوادث فقط براي ديگران رخ ميدهد و ثانياً فقط ديگران آسيب و صدمه ميبينند و يا منحرف ميشوند و خودشان آهنين و شكستناپذير هستند و براي اين تصور خود نيز استدلال به ظاهر منطقي دارند. متأسفانه اين گونه افكار، توهمي بيش نبوده و پايه بسياري از خطرات و انحرافاتي است كه گريبانگير نوجوانان ميشود. افكاري همچون «من آنقدر قدرت دارم كه با يكبار امتحان كردن فلان مادة مخدر معتاد نشم!» يا «من فرق ميكنم!» يا «اگر من جاي اون بودم اين اتفاق نميافتاد» از اين نوع توهم سرچشمه ميگيرند.
دیدگاهها