شخصيت منزوي يا گوشهگير
شخصيت منزوي يا گوشهگير
وجه مشخصه شخصيت منزوي (Avoidant Personality Disorder)
اجتناب و خودداري از روابط اجتماعي و ارتباط نزديك با ديگران بدليل ترس از خراب كردن
و در نتيجه دفع شدن توسط ديگران است. تقريباً اكثر افراد در موقعيتهاي جديد دچار خجالت و كمي اضطراب ميشوند.
ولي اين مسئله در اين افراد شديد و خارج از حد عادي بوده و لذا با وجود ميل و اشتياق به ارتباط، آنها را منزوي و دور از
جمعها و گروهها ميكند و حتي به نزديكان نيز سري مييابد و ويژگيهاي اصلي اين افراد عبارتند از:
بدليل ترس از انتقاد، زير سوال رفتن و يا دفع شدن از مشاغلي كه مستلزم ارتباط زياد با ديگران باشند،
خودداري ميكنند. حتي مصاحبه شغلي و يا دادن گزارش براي آنها بسيار مشكل و گاهي غيرممكن است؛
بجز با افراد شناخته شده و مورد علاقه فرد، تمايلي به برقراري ارتباط با ديگران ندارند؛
در مجامعي كه به اجبار شركت ميكنند، دائماً به فكر اين هستند كه مبادا مورد انتقاد و يا
عدم پذيرش ديگران قرار گيرند و همواره مواظب رفتار، گفتار و حركات خود بوده
و به معني واقعي در اضطراب به سر ميبرند؛ بدليل ترس از بيكفايتي
و حرمت نفس پايين از برقراري روابط جديد گريزانند و لذا حتي در موقعيتهاي اجتماعي
شناخته شده (نظير كلاس) فقط با افراد آشنا و دوست رابطه داشته
و با ديگران راحت نخواهند بود (مثلاً اگر قرار باشد با يكي ديگر از همكلاسيهايشان
كاري را انجام دهند، نگران و مضطرب خواهند شد)
خود را غيراجتماعي، دل نچسب و گاهي پايينتر از ديگران در نظر ميگيرند؛
دیدگاهها