روش تشخیص اختلال استرس و اضطراب شدید
پزشک یا متخصص بهداشت روان می تواند اختلال ASD را تشخیص دهد. آنها سوالاتی در مورد رویداد آسیب زا و علائم فردی می پرسند. متخصص مراقبتهای بهداشتی معمولا ASD را در صورتی که یک فرد 9 علامت یا بیشتر ASD را طی یک ماه از وقوع حادثه بروز دهد، تشخیص می دهد. علائمی که پس از این مدت زمان ظاهر می شوند یا بیش از یک ماه طول می کشند ممکن است نشان دهنده بروز اختلال PTSD باشد. برای تشخیص ASD، متخصص مراقبتهای بهداشتی نیز سایر علل احتمالی از جمله موارد زیر را بررسی خواهد کرد:
• سایر اختلالات روانی
• مصرف مواد
• بیماریهای پزشکی زمینه ای
روش درمان استرس و اضطراب شدید
برای درمان استرس و اضطراب شدید، درمانگر از نزدیک فرد بیمار را معاینه میکند تا طرح درمان مطابق با نیازهای فردی او را ایجاد کند. درمان ASD بر کاهش علائم، بهبود مکانیزمهای مقابله و پیشگیری از PTSD تمرکز دارد.
در ابتدا رفتاردرمانی شناختی با محوریت تروما (CBT) به عنوان درمان اولیه بیماران مبتلا به استرس و اضطراب شدید، پیشنهاد میشود. هیچ آزمایش بالینی در مقایسه با CBT با محوریت تروما با سایر مداخلات با اثربخشی در درمان ASD یا پیشگیری از اختلال استرسی پس از آسیب (PTSD) وجود ندارد. CBT با محوریت تروما، گسترده ترین مورد مطالعه شده درمانی ASD با گسترده ترین شواهد اثربخشی می باشد.
برخی از گزینه های درمان استرس و اضطراب شدید، شامل موارد ذیل هستند:
• رفتار درمانی شناختی (CBT). پزشکان معمولا CBT را به عنوان درمان اولیه برای افراد مبتلا به ASD توصیه می کنند. درمان CBT شامل معاینه توسط متخصص بهداشت روانی آموزش دیده برای ایجاد راهکارهای موثر مقابله می باشد.
• ذهن آگاهی یا حضور ذهن. مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی، روشهای مدیریت استرس و اضطراب را آموزش می دهند. این می تواند شامل تمرینهای مدیتیشن و تنفس نیز باشد.
• دارو درمانی. متخصص مراقبتهای بهداشتی ممکن است داروهای ضدافسردگی یا ضدتشنج را برای کمک به درمان علائم فردی تجویز کند.
درمان CBT برای بیماران مبتلا به ASD معمولا باید توسط متخصص آموزش دیده در طی 6 جلسه هفتگی به مدت 60 تا 90 دقیقه ارائه شود؛ جلسات اضافی را می توان در صورت لزوم به آن اضافه کرد. معمولا درمان استرس و اضطراب شدید، حداقل دو هفته پس از قرارگیری در معرض تروما انجام می شود. این کار به فرد اجازه کاهش زمان اضافی برای علائم گذرا و سهولت برای محرکهای استرس زای پس از تروما را می دهد. شروع درمان باید نسبت به سایر رویدادهای استرس زای ناشی از تروما تنظیم شود. اگر حواس بیمار با رویدادها و یا تجربیات مربوط به تروما مانند درد، جراحی، اقدامات قانونی، جابجاسازی یا سایر محرکهای استرس زا پرت شود، آنگاه متمرکز شدن بر درمان برای بیمار سخت خواهد شد.
قراردادن فرد در معرض یادآوری مجدد حادثه به منظور شناخت آن و کاهش اثرات منفی بیماری، بخشی از درمان استرس و اضطراب شدید است و زمانی اثربخش است که به عنوان تک درمان از نوع درمانهای شناختی برای درمان استرس و اضطراب شدید در بیماران مبتلا به ASD ارائه شود. البته، برای برخی بیماران مبتلا به ASD، ممکن است درمان استرس و اضطراب شدید با این روش به چند ماه تأخیر نیاز داشته باشد که این بیماران دارای علائم زیر هستند:
● اجتناب و یا پاسخهای گسیختگی شدید، چون این عوارض ممکن است پاسخهای استرسی شدیدی که ممکن است با درمان شناختی پیچیده شوند را نشان دهد.
● واکنش اولیه به خشم، چون خشم اغلب به تمرینات مواجهه یا در معرض قرارگیری پاسخ بهینه نمی-دهد و ممکن است به درمان شناختی پاسخ بهتری بدهد.
● واکنش شدید به غم و اندوه، چون درمانهایی که فرد را در معرض یادآوری مجدد بیماری قرار میدهند، ممکن است سوگواری عادی را پیچیده تر کند.
● ریسک قابل توجه به خودکشی، چون این بیماران به مدیریت خودکشی نیاز دارند.
برای بیماران مبتلا به اضطراب و تشویش شدید یا اختلال خواب، درمان کمکی با بنزودیازپین بجای سایر داروها پیشنهاد میشود.
برخی داروها برای درمان استرس و اضطراب شدید عبارتند از:
خانواده داروهای بنزودیازپین- آزمایشات غیرتصادفی درمان با بنزودیازپین و تجربیات بالینی نشان می-دهد که بنزودیازپینها ممکن است برای درمان استرس و اضطراب شدید یا اختلال خواب بلافاصله پس از یک رویداد آسیب زا مفید باشند. استفاده طولانی مدت ممکن است زیان آور باشد.
پروپرانولول – پروپرانولول در خصوص درمان درمان استرس و اضطراب شدید به صورت فوری پس از یک حادثه آزمایش شده است و در اغلب موارد یک روش درمانی موفق بوده است.
مورفین – چندین مطالعه در زمینه استفاده از مورفین برای درمان استرس و اضطراب شدید انجام شدهاند که نشان میدهند این ماده با کاهش نوراپی نفرین سبب کنترل درد و ناراحتی در 48 ساعت اول پس از حادثه میشود.
دیدگاهها