همدلی باعث ارتباط بهتر افراد با یکدیگر می شود و در واقع باعث می شود بین افراد ارتباط شکل بگیرد و آن ارتباط را غنی و عمیق سازد. در واقع یک رابطه زمانی به مشکل بر می خورد که یکی از طرفین و یا هر دو آن ها در همدلی ضعیف باشند . بسیاری از روابط زوجین، والدین و فرزندان در ابراز همدلی ریشه می گیرد. بسیاری از خشونت ها ناشی از ضعف و نا توانی در همدلی می باشد . افراد پرخاشگر افرادی هستند که همدلی آن ها ضعیف است و به همین دلیل به راحتی می توانند به اطرافیانشان صدمه بزنند. نه فقط در خانواده بلکه در جامعه هر چقدر همدلی رشد پیدا کند روابط بهتری ایجاد خواهد شد و فضای سالم تری نیز به وجود خواهد آمد. همچنین تبعیض و پیش داوری ها در جامعه ناشی از همدلی پایین است . اگر که میزان همدلی بین افراد زیاد باشد به انسان ها از نظر قومیت، ثروت ، نژاد و …. احترام گذاشته خواهد شد.
نا توانی در همدلی چگونه خواهد بود؟
همانطور که گفتیم همدلی یک مهارت است و مانند هر توانایی دیگر نیاز به آموزش و تمرین و تجربه دارد . گاهی اوقات افرادی که به این توانایی تسلط ندارند رفتارهایی نشان می دهند که باعث می شود فرد مقابل نه تنها درک نشود، بلکه دچار احساسات منفی دیگری نیز شود. یعنی نمی توانیم فرد مقابلمان را درک کنیم بلکه به او صدمه هم می زنیم و احساسات منفی در او ایجاد می کنیم. در ادامه برخی از اشتباهات که ناشی از عدم عمدلی است را بیان می کنیم.
نصیحت کردن، راهنمایی و ارائه راه حل :
در چنین مواردی قبل از این که به احساس فرد مقابل توجه شود سیلی از راه حل ها و راهنمایی ها بیان می شود. و فرد انواع مکختلفی از راه حل ها را برای دیگری شرح می کند. ولی اکثر مردم تمایل دارند که زمانی که احساسات و ناراحتی شان را با فرد دیگر در میان می گذارند درک شوند، نه این که از او راهنمایی و مشورت بگیرند.
سرزنش کردن:
در برخی از موارد زمانی که فرد از احساسات و ناراحتی هایش صحبت می کند، مورد سرزنش قرار می گیرد. و این بدترین شکل ایجاد برقراری رابطه می باشد و فرد را به شدت ناراحت می کند.
مقایسه کردن:
مقایسه کردن یکی از برخوردهایی است که به شدت ناراحت کننده و منفی است که باعث رنجش و ناراحتی عمیقی می شود. شاید فرد به خاطر قوت قلب دادن چنین ئاکنشی نشان دهد اما هدف درک کردن و ایجاد احساس درک شدن نیست و رنجش و ناکامی را به همراه خواهد داشت.
بی اهمیت و کوچک نشان دادن مشکل:
گاهی اوقات افراد برای کمک یا تشویق و حمایت فرد دیگر، به کوچک کردن و بی اهمیت کردن موضوع می پردازند. چنان چه در این شرایط همدلی صورت نگیرد ، این برخورد نه تنها که کمک کننده نخواهد بود بلکه به شدت آسیب رسان خواهد شد. باید این را بدانیم که به هر حال، موضوع چه بزرگ باشد و چه کوچک، او از این شرایط ناراحت است و برای کاهش ناراحتی خود به درد و دل کردن پرداخته است و اگر که بی اهمیت جلوه داده شود موجب رنجش و نا کامی می شود.
اغراق کردن یا بزرگ کردن مشکل:
در برخی از موارد، هنگامی که فردی ناراحتی خود را با دیگران در میان می گذارد، طرف مقابل چنان برخورد شدیدی با مشکل می کند و چنان مشکل را بزرگ نشان می دهد که فرد از بیان ناراحتی و مشکل خود پشیمان می شود و اضطراب شدیدی را می گیرد و این برای فرد بسیار خطرناک خواهد بود.
تعریف کردن بی موقع:
در برخی از موارد برای کمک به شخصی که ناراحتی خاصی دارد به تعریف و تمجید از او می پردازند .در تعریف بی موقع افراد سعی می کنند که به طرف مقابل بگویند که قوی تر و تواناتر از آن است که از این موضوعات ناراحت شود. ولی در این شرایط فرد بیشتر حس می کند که نا توان و ضعیف است و در مواقع بعدی به دلیل احساس گناه و شرمساری شاید دیگر مشکلات خود را با دیگران در میان نگذارد.
دیدگاهها