ترس و تنبیه

ترس و تنبیه

از آنجایی که در طول تاریخ بیشتر مردم در حد 7 سالگی مانده­اند نقش اصلی و اساسی برای واداشتن مردم به کار خوب و بازداشتن آنها از کار بد ترس و تنبیه بوده است. مانند این که می­گفتند باید از فرهنگ و محیط و اجتماع و خانواده و حکومت بترسی و ضمناً آنها می­توانند و حق دارند و حتما به نوعی تو را مجازات می­کنند. حتی اگر تو در این دنیا مجازات نشوی و یا در قوانین طبیعت آنچنان کار گذاشته شده که اگر بدی کردی بدی می­بینی و اگر خوبی کردی خوبی که هر دو دروغ است. در نتیجه ذهنیتی که در اینجا حاکم است این است که بدون تنبیه خطایی را نمی­توانی انجام دهی و دیر یا زود تنبیه خواهی شد و غالباً اَشّد مجازاتی که گاهی تا مرز نهایت می­رسد می­باشد.

بنابراین برای انسانی که تا 7 سالگی رشد عقلی دارد و ناچار رشد اخلاقی او نمی­تواند بیشتر باشد. موضوع چنین است و به جرئت می­توان گفت که در طول تاریخ 99% مردم در سراسر جهان با همین ماجرای ترس و تنبیه زندگی کرده­اند و هنوز هم بسیاری از فرهنگها و جوامع از آن برای کنترل جامعه خود استفاده میکنند.

سید حسن ساداتیان