از تجربه باید آموخت.

از تجربه باید آموخت.

باید از تجربه آموخت و باید کوشش کرد که اتّفاقی نیفتد و وقتی اتّفاقی افتاد، باید آن را فهمید و پذیرفت و از آن بهره گرفت. برای اینکه قسمتی از وجود ما در جایی از خود، خالی بوده و خلائی داشته که حالا می­توانیم آن را پُر کنیم و نه تنها در حال، بلکه در آینده نیز می‌توانیم بهترین تصمیم را بگیریم.

بسیار مهم است که من و شما اشتباه را به عنوان بد و غلط و گناه و عیب نبینیم. شاید بزرگترین موضوع در حرمت نفس (Self Esteem) و عامل مهم موفقیّت این است که اشتباه را به عنوان عملی بدانیم که نتیجه­ی مطلوبی که بعداً معلوم شده را به ما نداده است. همان­طور که وقتی اشتباه می­کنیم بلافاصله اشتباه خودمان را می‌پذیریم، اگر اشتباه در ارتباط با دیگری است، باید از وی معذرت بخواهیم و تقاضای بخشش کنیم و آمادگی کامل خودمان را برای جبران خسارت اعلام کنیم و در مورد خودمان هم بعد از تجزیه و تحلیل چرایی اشتباه، باید آن را برای همیشه کنار بگذاریم و احساس بدی نکنیم.

ولی باید بدانیم که تقریباً به میزانی که شخص مهمتر یا بزرگتری هستیم و به میزانی که تصمیم ما و یا کار ما بزرگتر و مهمتر است، همیشه اشتباهات ما نیز بزرگتر خواهد بود (همیشه). بنابراین ملاک ارزیابی انسان­ها، هرگز نمی­تواند اشتباهات آنها یا اشتباهات بزرگ آنها باشد. چون معمولاً گمراه کننده است و در بسیاری از موارد، درست برعکس است و وقتی به کسانی که قبولشان داریم و آنها را بزرگ و مهم می­دانیم، نگاه کنیم خواهیم دید که آنها معمولاً مرتکب بزرگترین، بیشترین و بدترین اشتباهات شده‌اند.

سید حسن ساداتیان